Η αθηροσκλήρωση ξεκινά από την παιδική ηλικία

Η αθηροσκλήρωση ξεκινά από την πρώτη παιδική ηλικία, εξελίσσεται αθόρυβα και ασυμπτωματικά και μετά την ηλικία των 40 ετών εκδηλώνεται με κάποια επιπλοκή από το καρδιαγγειακό και άλλα συστήματα, προειδοποιούν οι επιστήμονες.

Πρόκειται για μια πολυπαραγοντική διαδικασία για την οποία ενοχοποιούνται η κληρονομική προδιάθεση (γονίδια), η ηλικία, το φύλο και το ατομικό αναμνηστικό αλλά και παράγοντες που εξαρτώνται από διατροφή ή τον τρόπο ζωής όπως η αυξημένη χοληστερόλη και τα τριγλυκερίδια, το αυξημένο σάκχαρο και η υψηλή αρτηριακή πίεση, το κάπνισμα, η παχυσαρκία, η λήψη αντισυλληπτικών, ή έλλειψη άσκησης και άλλα.

«Το ανεύρυσμα της κοιλιακής αορτής είναι συνήθως συνέπεια της αθηροσκλήρωσης. Όταν μεγαλώσει επηρεάζει τη λειτουργικότητα και αιμάτωση των άλλων οργάνων της κοιλιάς. Τα ενοχλήματα μπορεί να συγχυστούν με παθήσεις του πεπτικού και αν το ανεύρυσμα της κοιλιακής αορτής δεν διαγνωστεί εγκαίρως και ραγεί, συνήθως, οδηγεί στο θάνατο», επισημαίνει ο καθηγητής Καρδιολογίας και πρόεδρος της Εταιρείας Αθηροσκλήρωσης Βορείου Ελλάδος(ΕΑΒΕ), Απόστολος Ευθυμιάδης, με αφορμή το 16ο Μετεκπαιδευτικό Σεμινάριο με θέμα «Παθήσεις του Πεπτικού και Αθηροσκλήρωση» που πραγματοποιηθεί το Σάββατο 14 Δεκεμβρίου στη Θεσσαλονίκη.

Οι επιπλοκές της αθηροσκλήρωσης εκδηλώνονται κυρίως στο καρδιαγγειακό και το πεπτικό σύστημα.

Οι επιπλοκές στο καρδιαγγειακό είναι η στεφανιαία νόσος, το έμφραγμα μυοκαρδίου ή ο αιφνίδιος θάνατος, διάφορες αρρυθμίες, καρδιακή ανεπάρκεια, αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο, περιφερική αγγειοπάθεια, με διαλείπουσα χωλότητα, διαβητικό πόδι και ανεύρυσμα κοιλιακής αορτής, στένωση νεφρικής αρτηρίας, με νεφρική ανεπάρκεια και ανθεκτική-αιφνίδια αρτηριακή υπέρταση.

Οι επιπλοκές της αθηροσκλήρωσης στο πεπτικό εκφράζονται κυρίως με την εναπόθεση λίπους στο ήπαρ, χολολιθιάσεις, παγκρεατίτιδες, όταν είναι αυξημένα πολύ τα τριγλυκερίδια, ανωμαλίες στο βυθό του ματιού, ξανθελάσματα και γεροντότοξη, από εναπόθεση λίπους στον κερατοειδή και το κάτω βλέφαρο.

Το ήπαρ είναι το «μεγαλύτερο εργαστήριο» του ανθρωπίνου σώματος, καθώς επηρεάζει την υγεία άλλων οργάνων, ρυθμίζει το σάκχαρο αίματος, αλλά συγχρόνως την πέψη και απορρόφηση του λίπους και των πρωτεϊνών. Συγχρόνως, επηρεάζεται από την κατάσταση των αγγείων του (αθηροσκλήρωση), των άλλων οργάνων (στομάχου, ήπατος, χοληδόχου) και τα τυχόν φάρμακα που παίρνει κάποιος για άλλες παθήσεις.

«Τα φάρμακα που παίρνει ένα άτομο, οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ τους και οι παθήσεις ήπατος, παγκρέατος και εντέρου παίζουν σημαντικό ρόλο στη θεραπεία της αρρώστιας που έχει ένα άτομο και στις τυχόν παρενέργειες. Η σωστή ιατρική γνώση, με τη συνεργασία γιατρών πολλών ειδικοτήτων και άλλων επιστημόνων και η προληπτική αντιμετώπιση των παραγόντων κινδύνου μπορεί να μειώσουν την επικινδυνότητα της νόσου και το συνολικό κόστος αντιμετώπισης. Το άτομο που έχει παράγοντες κινδύνου, πρέπει να τους αντιμετωπίσει εφόρου ζωής με αλλαγή της διατροφής και του τρόπου ζωής ή εφόσον δεν μπορεί να γίνει αυτό ή όταν ήδη το άτομο έχει πάθει επιπλοκή, π.χ. έμφραγμα μυοκαρδίου, πρέπει να παίρνει φάρμακα», καταλήγει ο κ. Ευθυμιάδης.

health.in.gr