Έκθεση ζωγραφικής παιδιών που πάσχουν από καρκίνο

Τα εγκαίνια της έκθεσης πραγματοποιήθηκαν την Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου, ενώ στη διάρκεια του 10ημερου θα πραγματοποιηθούν συζητήσεις, δρώμενα και επισκέψεις σχολείων.

Στην έκθεση θα βρίσκονται και μέλη της ομάδας «Ζωγράφοι σε δράση για τα παιδιά», με την επικουρία της οποίας τα παιδιά δημιούργησαν τα έργα τους.

Πρόκειται για κίνηση εθελοντών με στόχο να δίνουν χαρά στα παιδιά που ζουν σε ιδρύματα, στέγες ανηλίκων, ορφανοτροφεία, κατασκηνώσεις, ακόμα και σε νοσοκομεία, φιλοτεχνώντας έργα για τους χώρους και τα δωμάτιά τους.

Μαζί με τα παιδιά ανακατεύουν χρώματα, συνεργάζονται, παίζουν, δημιουργούν και ενθουσιάζονται όταν ανακαλύπτουν ταλαντούχα παιδιά. Φιλοδοξία τους είναι να συνεχιστεί η πρωτοβουλία αυτή από γενιά σε γενιά και με τα χρώματα να χαίρονται και να αισιοδοξούν τα παιδιά.

Σημειώνεται ότι ορισμένα έργα προέρχονται από δωρεές εθελοντών και όλα θα πουληθούν σε συμβολική τιμή, με σκοπό να ενισχυθεί το ιερό έργο αυτοβοήθειας που παρέχει «H Πίστη».

Ο Σύλλογος συνδράμει ψυχοκοινωνικά και υλικά τα 150 παιδιά που νοσηλεύονται σήμερα στις τέσσερις κλινικές των νοσοκομείων Παίδων, αλλά και τους γονείς τους. Με την αρωγή του βελτιώθηκε ο υλικοτεχνικός εξοπλισμός των κλινικών και προσελήφθη κατάλληλο προσωπικό για την συνεχή στήριξη τους (τρεις ψυχολόγοι, μία εργοθεραπεύτρια, δύο παιγνιοθεραπεύτριες, μία μουσικοθεραπεύτρια, μία νοσηλεύτρια και μία κοινωνική λειτουργός). Συνεχώς εξασφαλίζονται αποτελεσματικές και αξιοπρεπείς συνθήκες για την διαβίωση των παιδιών που καθημερινά παλεύουν για την ίδια τους τη ζωή κάτω από αντίξοες συνθήκες.

Ειδικότερα για τα παιδιά που νοσηλεύονται στη Μονάδα Μεταμοσχεύσεων η ψυχολόγος, Δέσποινα Φλωρίδου τονίζει ότι «εδώ τα παιδιά είναι ‘απομονωμένα’ για την καλύτερη προστασία τους, λόγω των ισχυρών χημειοθεραπειών που λαμβάνουν. Παραμένουν περίπου ενάμιση μήνα από την αναζήτηση του δότη και φυσικά αγωνιούν».

«Βρίσκομαι κοντά τους, προσπαθώντας να μοιραστώ και να αμβλύνω τις αιχμηρές συχνά σκέψεις τους. Οι έφηβοι συχνά προβληματίζονται για τον θάνατο. Συζητάμε με άνεση το θέμα απομακρύνοντας το ως σενάριο βάση στατιστικών και χάρη στην εξέλιξη της επιστήμη και των φάρμακων», λέει και προσθέτει: «Στρέφουμε το ενδιαφέρον σε ζητήματα που άπτονται στην επανένταξης τους. Με τα μικρότερα παιδιά αναπτύσσουμε ευχάριστες δραστηριότητες απασχόλησης και παροτρύνουμε τη συμμετοχή και των μεγαλύτερων».

Όλα αυτά τα παιδιά βεβαιώνει η κ.Φλωρίδου με τον καιρό αποκτούν δύναμη, ωριμότητα, και στωικότητα. Ασκούνται στην υπομονή, στη συνεργασία με τους γιατρούς και στην αντοχή στον πόνο. Συχνά φέρονται προστατευτικά απέναντι στους γονείς τους, προσπαθώντας να μη τους στενοχωρήσουν.

«Προσπαθούμε όσο περισσότερο μπορούμε να αμβλύνουμε την αδυσώπητα σκληρή πραγματικότητα που βιώνουν καθημερινά αυτά τα παιδιά και οι γονείς τους», εξηγεί ο πρόεδρος του συλλόγου, Χρήστος Βλάχος.

«Γνωρίζουμε ότι ο παιδικός καρκίνος είναι ιάσιμος σε ποσοστό άνω του 80%. Ωστόσο, ο αγώνας είναι άνισος και δεν μπορεί κανείς να υποτιμήσει τον πόνο, τις υποτροπές, τις παρενέργειες, τις επιπλοκές, τις ελλείψεις και συχνά τον θάνατο» επισημαίνει και συνεχίζει: «Στους χώρους νοσηλείας των παιδιών οι δυσκολίες είναι τεράστιες και ο γονιός δίνει τη δική του μάχη να καλύψει τις ανεπάρκειες, να βελτιώσει τις συνθήκες, να περιθάλψει αξιοπρεπώς το παιδί του. Εμείς, οι γονείς που βρεθήκαμε στο νοσοκομείο και αγωνιστήκαμε δίπλα στα παιδιά μας, αποφασίσαμε να αντιμετωπίσουμε από κοινού τα καθημερινά προβλήματα. Το 1993, δημιουργήσαμε την «Πιστή», γιατί χρειάζεται πίστη και πολύ δύναμη να πολεμήσει κανείς και εμείς πλέον γνωρίζουμε ότι είναι εξίσου σημαντική με τους γιατρούς και τα φάρμακα».

Σύμφωνα με τους ειδικούς, κάθε χρόνο περίπου 300 παιδιά προσβάλλονται από καρκίνο και κυρίως από λευχαιμία. Μάλιστα, ο παιδικός καρκίνος αποτελεί τη συχνότερη αιτία θανάτου, μετά τα ατυχήματα, για τα παιδιά ηλικίας μεγαλύτερης του ενός έτους. Σήμερα υπάρχουν περίπου 160-180 παιδιά με καρκίνο που νοσηλεύονται. Για τα 40 απαιτείται μεταμόσχευση μυελού των οστών και παραμένουν στη μονάδα από έναν έως έξι μήνες.

Ο διευθυντής της Μονάδας Μεταμόσχευσης μυελού των οστών, Στέλιος Γραφάκος σημειώνει ότι για το ένα τρίτο από αυτά έχει προσφερθεί δότης από το οικογενειακό περιβάλλον. Τα υπόλοιπα, μαζί με μεγάλο αριθμό ενηλίκων, είναι σε λίστα αναμονής για μεταμόσχευση μυελού των οστών και κανείς δεν γνωρίζει πότε και αν θα βρεθεί συμβατός δότης.

«Είναι ντροπή για τη χώρα και τον πολιτισμό μας», υπογραμμίζει ο κ.Γραφάκος, «να είναι καταγεγραμμένοι ως δότες μόνο 30.000 Έλληνες, δηλαδή το 0,2% του πληθυσμού. Ο αριθμός είναι εξαιρετικά μικρός, αν υπολογιστεί ότι ανάλογες με την Ελλάδα χώρες έχουν περισσότερους από 50.000 εθελοντές, ενώ μόνο στην Κύπρο υπάρχουν 120.000 δότες».

Σύμφωνα με τον κ. Γραφάκο, η ανάγκη για αύξηση των Ελλήνων εθελοντών, είναι κάτι παραπάνω από επιτακτική, όχι μόνο για την αξιοπρεπέστερη παρουσία της Ελλάδας στη διεθνή συνεργασία, αλλά γιατί θα βελτιωθούν οι διαδικασίες και κυρίως θα μπορέσουν οι Έλληνες ασθενείς να βρουν γρηγορότερα και ευκολότερα δότη, ανάμεσα σε άτομα με ομοιότητες, λόγω κοινής καταγωγής.

«Εάν κι εμείς είχαμε 100.000 δότες τότε δεν θα υπήρχε πρόβλημα, αφού το γενετικό υλικό μοιάζει και η συμβατότητα θα ήταν μεγάλη. Τώρα προστρέχουμε στη διεθνή δεξαμενή των 18 εκατομμυρίων δοτών, σε μία αγωνιώδη αναζήτηση ταυτοποίησης των δειγμάτων, συχνά μάταιη λόγω της χρονικής ανεπάρκειας», τονίζει ο κ.Γραφάκος και βεβαιώνει ότι ο καθένας από 18 έως 55 χρόνων μπορεί να γίνει δότης, «εύκολα, ακίνδυνα και ανώδυνα».

Όπως εξηγεί, ο μυελός των οστών είναι ρευστός ιστός, εντός των οστών η ωρίμανση του οποίου προσφέρει στο σώμα τα λευκά- ερυθρά αιμοσφαίρια και αιμοπετάλια. Μεταμόσχευση απαιτείται όταν στον ασθενή διαπιστωθούν αιματολογικά προβλήματα, προερχόμενα από κατεστραμμένο ή προσβεβλημένο με κακοήθη κύτταρα μυελό των οστών.

Το μόσχευμα λαμβάνεται είτε με τη μέθοδο της συλλογής των αρχέγονων αιμοποιητικών κυττάρων από το περιφερειακό αίμα, είτε με οστική παρακέντηση από τα οστά της λεκάνης.

Το ποσό του μυελού που συλλέγεται, αποτελεί το 3 με 5% του συνόλου του μυελού των οστών του δότη, το οποίο και αναγεννάται ταχύτατα. «Αυτή η άμεση ανάπλαση του μυελού, δίνει τη δυνατότητα στο δότη, να προσφέρει μόσχευμα, περισσότερες από μία φορές, εάν χρειαστεί, χωρίς να αντιμετωπίσει κανένα πρόβλημα» επισημαίνει ο κ. Γραφάκος.