Το αλάτι αυξάνει τον κίνδυνο εκδήλωσης διαβήτη τύπου 2

Η καταναλισκόμενη ποσότητα νατρίου ενδεχομένως να σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο εκδήλωσης διαβήτη τύπου 2 αλλά και λανθάνοντος αυτοάνοσου διαβήτη ενηλίκων, σύμφωνα με νέα μελέτη που παρουσιάστηκε στο ετήσιο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Εταιρείας για τη Μελέτη του Διαβήτη (EASD), στη Λισσαβόνα.

Ο λανθάνων αυτοάνοσος διαβήτης των ενηλίκων είναι μια μορφή διαβήτη τύπου 1, όπου τα ινσουλινοπαραγωγά κύτταρα του παγκρέατος καταστρέφονται από το ίδιο το ανοσοποιητικό σύστημα του ανθρώπου, αλλά εν αντιθέσει με τον διαβήτη τύπου 1, η νόσος εκδηλώνεται με πολύ αργό ρυθμό και μερικές φορές μπορεί να χρειαστούν χρόνια για να εμφανίσει συμπτώματα ο ασθενής. Έτσι, συνδυαστικά με την όψιμη εκδήλωση του στην ενήλικη ζωή, πολλές φορές λανθασμένα κάνει τους γιατρούς να τον θεωρούν ως διαβήτη τύπου 2.

Η κύρια πηγή πρόσληψης νατρίου για τον άνθρωπο είναι το αλάτι. Το τελευταίο έχει 40% περιεκτικότητα σε νάτριο και για κάθε 2,5 γραμμάρια αλατιού που κατανάλωνει ο άνθρωπος μέσω της διατροφής του λαμβάνει 1 γραμμάριο νατρίου.

Παλαιότερη μελέτη είχε δείξει ότι η υπερκατανάλωση αλατιού μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο εκδήλωσης διαβήτη τύπου 2, ίσως μέσω της άμεσης επίδρασης που έχει στην αντίσταση ινσουλίνης ή/και προάγοντας την αύξηση της αρτηριακής πίεσης του αίματος και του σωματικού βάρους.

Στη μελέτη που παρουσιάστηκε στο EASD, ερευνητές του Ινστιτούτου Περιβαλλοντικής Ιατρικής στο Ινστιτούτο Καρολίνσκα της Στοκχόλμης στη Σουηδία θέλησαν να διερευνήσουν αν υπάρχει πράγματι σχέση μεταξύ νατρίου και κινδύνου εκδήλωσης διαβήτη τύπου 2 ή λανθάνοντος αυτοάνοσου διαβήτη των ενηλίκων.

Οι επιστήμονες ανέλυσαν στοιχεία από σουηδική πληθυσμιακή μελέτη για τους παράγοντες κινδύνου εμφάνισης των δύο μορφών διαβήτη και συνέκριναν 355 και 1.136 περιπτώσεις, για την καθεμιά αντίστοιχα, με ίδια ομάδα 1.379 ατόμων από τον γενικό πληθυσμό.

Η διατροφή καταγράφηκε μέσω ερωτηματολογίων που συμπλήρωσαν τα άτομα, ενώ υπολογίστηκαν και οι θερμίδες, τα θρεπτικά συστατικά και το νάτριο που περιείχαν τα διαιτολόγια. Επίσης ελήφθη υπόψη η γενετική επιρροή του κινδύνου αυτοάνοσου διαβήτη με τους ασθενείς να χωρίζονται σε ομάδες υψηλού κινδύνου ή άλλου ανάλογα με τον γονοτυπό τους.

Ακόμα, συνεκτιμήθηκαν άλλοι παράγοντες κινδύνου, όπως η ηλικία, το φύλο, ο Δείκτης Μάζας Σώματος, το κάπνισμα, η σωματική δραστηριότητα, το οικογενειακό ιστορικό διαβήτη, το αλκοόλ, η συνολική ενέργεια και η πρόσληψη καλίου.

Από την ανάλυση των στοιχείων διαπιστώθηκε ότι η κατανάλωση νατρίου σχετιζόταν με, κατά μέσο όρο, 65% αύξηση του κινδύνου εκδήλωσης διαβήτη τύπου 2 για κάθε επιπλέον γραμμάριο αλατιού που κατανάλωναν οι εθελοντές, ημερησίως. Όταν χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες ανάλγοα με την κατανάλωση νατρίου (κάτω από 2,3 γραμ., 2,3-2,9 γραμ. και πάνω από 2,9 γραμ.) ηομάδα με την υψηλότερη πρόσληψη είχε 72% μεγαλύτερο κίνδυνο εκδήλωσης διαβήτη συγκριτικά με την ομάδα που είχε τη μικρότερη πρόσληψη.

Η επίπτωση της καταναλισκόμενης ποσότητας νατρίου στον κίνδυνο εκδήλωσης λανθάνοντος αυτοάνοσου διαβήτη των ενηλίκων ήταν ακόμα μεγαλύτερη, με 82% αύξηση για κάθε γραμμάρια που έτρωγαν επιπλέον, καθημερινά. Τα άτομα με τον υψηλού κινδύνου γονότυπο που επίσης είχαν μεγάλη κατανάλωση αλατιού (2,9 γραμ./ημέρα) είχαν σχεδόν τριπλάσιες πιθανότητες να εκδηλώσουν τη νόσο, συγκριτικά με εκείνους που έτρωγαν τη μικρότερη ποσότητα νατρίου (κάτω από 2,3 γραμ./ημέρα).

«Επιβεβαιώσαμε τη σχέση νατρίου και διαβήτη τύπου 2 και ότι η υψηλή πρόσληψη νατρίου μπορεί να είναι παράγοντας κινδύνου για λανθάνοντα αυτοάνοσο διαβήτη των ενηλίκων, ειδικά στους φορείς του υψηλού κινδύνου γονότυπου. Αυτά τα στοιχεία μπορεί να έχουν σημαντική συμβολή στην πρωτοπαθή πρόληψη του διαβήτη στους ενήλικες», υπογράμμισαν οι ερευνητές κατά την παρουσίαση της μελέτης.

Μαίρη Μπιμπή

health.in.gr