Η λιραγλουτίδη μειώνει τον κίνδυνο καρδιαγγειακών επεισοδίων

Η θεραπεία με λιραγλουτίδη μειώνει σημαντικά τον κίνδυνο του καρδιαγγειακού θανάτου, του μη θανατηφόρου εμφράγματος του μυοκαρδίου και του μη θανατηφόρου εγκεφαλικού επεισοδίου, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης LEADER που παρουσιάστηκε στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Διαβητολογικής Εταιρείας (ADA), στη Νέα Ορλεάνη.

H λιραγλουτίδη είναι ένα ανάλογο του ανθρώπινου γλυκαγονόμορφου πεπτιδίου-1 (GLP-1) με αλληλουχία αμινοξέων κατά 97% παρόμοια με το ενδογενές ανθρώπινο GLP-1. Κυκλοφορεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση από το 2009 και διατίθεται σε περισσότερες από 85 χώρες, για τη θεραπεία παγκοσμίως πάνω από 1 εκατομμύριο ατόμων με διαβήτη τύπου 2. Στην Ευρώπη, η λιραγλουτίδη ενδείκνυται για τη θεραπεία ενηλίκων με διαβήτη τύπου 2, με σκοπό την επίτευξη γλυκαιμικού ελέγχου σε συνδυασμό με τη χορήγηση από το στόμα φαρμακευτικών προϊόντων που μειώνουν τα επίπεδα της γλυκόζης ή/και βασικής ινσουλίνης, όταν αυτά, μαζί με δίαιτα και άσκηση, δεν παρέχουν επαρκή γλυκαιμικό έλεγχο. Στις ΗΠΑ η λιραγλουτίδη εγκρίθηκε το 2010 ως συμπλήρωμα σε δίαιτα και άσκηση για τη βελτίωση του ελέγχου της γλυκόζης στο αίμα σε ενήλικες με διαβήτη τύπου 2.

Η LEADER ήταν μια πολυκεντρική, πολυεθνική, τυχαιοποιημένη, διπλά τυφλή, ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο μελέτη που ερευνά την μακροχρόνια επίδραση της λιραγλουτίδης (έως 1,8 mg) συγκριτικά με εικονικό φάρμακο, όταν προστίθενται στη συνήθη αντιδιαβητική αγωγή, σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 σε υψηλό κίνδυνο εκδήλωσης καρδιαγγειακών συμβαμάτων. Η συνήθης θεραπεία αποτελούντο από αλλαγές στον τρόπο ζωής, θεραπεία με παράγοντες μείωσης της γλυκόζης καθώς και με καρδιαγγειακά φάρμακα.

Η LEADER ξεκίνησε το Σεπτέμβρη του 2010 και στο πλαίσιο αυτής τυχαιοποιήθηκαν 9.340 ασθενείς με διαβήτη Τύπου 2 από 32 χώρες και οι οποίοι παρακολουθήθηκαν για 3,5 έως 5 χρόνια. Το πρωταρχικό τελικό σημείο ήταν η εκδήλωση του πρώτου σύνθετου καρδιαγγειακού συμβάματος που αποτελείτο από τις συνιστώσες του καρδιαγγειακού θανάτου, του μη-θανατηφόρου εμφράγματος του μυοκαρδίου και του μη θανατηφόρου εγκεφαλικού επεισοδίου.

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι, με την λιραγλουτίδη μειώθηκε σημαντικά ο κίνδυνος του σύνθετου, πρωτεύοντος τελικού σημείου του καρδιαγγειακού θανάτου, του μη θανατηφόρου εμφράγματος του μυοκαρδίου και του μη θανατηφόρου εγκεφαλικού επεισοδίου κατά 13%, έναντι του εικονικού φαρμάκου (95% διάστημα εμπιστοσύνης [CI]: 0.78; 0.97, p=0.01), όταν προστέθηκε στην καθιερωμένη θεραπευτική αγωγή.

Υπήρξε σημαντική μείωση κατά 22% των θανάτων οφειλομένων στο καρδιαγγειακό με την λιραγλουτίδη έναντι του εικονικού φαρμάκου (95% CI: 0.66; 0.93, p=0.007) και μειώσεις στο μη θανατηφόρο έμφραγμα του μυοκαρδίου (HR=0.88, 95% CI: 0.75; 1.03, p=0.11) και στο μη θανατηφόρο εγκεφαλικό επεισόδιο (HR=0.89, 95% CI: 0.72; 1.11, p=0.30).

Η θνητότητα από κάθε αίτιο μειώθηκε κατά 15% με την λιραγλουτίδη έναντι του εικονικού φαρμάκου (95% CI: 0.74; 0.97, p=0.02). Το διευρυμένο τελικό σημείο για το καρδιαγγειακό μειώθηκε σημαντικά κατά 12% με την λιραγλουτίδη έναντι του εικονικού φαρμάκου (95% CI: 0.81; 0.96, p=0.005). Το διευρυμένο τελικό σημείο για το καρδιαγγειακό περιελάμβανε τις τρεις συνιστώσες του πρωτεύοντος τελικού σημείου επιπρόσθετα της ασταθούς στηθάγχης που οδηγεί σε εισαγωγή στο νοσοκομείο, της επέμβασης στεφανιαίας επαναγγείωσης και της εισαγωγής στο νοσοκομείο λόγω καρδιακής ανεπάρκειας.

Παρατηρήθηκε μεγαλύτερη μείωση, από την αρχική τιμή, 8,7% (και στις δυο ομάδες), στην HbA1c με την λιραγλουτίδη έναντι του εικονικού φαρμάκου, ως προσθήκη στην καθιερωμένη θεραπεία, στα 3 έτη (εκτιμώμενη διαφορά των θεραπειών [ETD]: -0,40%, 95% CI: -0,45; -0,34). Η απώλεια του σωματικού βάρους διατηρήθηκε στη διάρκεια των 3 ετών με την λιραγλουτίδη έναντι του εικονικού φαρμάκου (ETD: -2,3 kg, 95% CI: -2,5; -2,0). Το αρχικό σωματικό βάρος ήταν 91,9 kg και 91,6 kg στις δυο ομάδες, αντίστοιχα.

Το ποσοστό των ενηλίκων που εμφάνισαν ανεπιθύμητες ενέργειες ήταν παρόμοιο μεταξύ της ομάδας της λιραγλουτίδης και του εικονικού φαρμάκου (62,3% έναντι 60,8%, αντίστοιχα). Οι πιο συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες που οδήγησαν σε διακοπή της λιραγλουτίδης αφορούσαν το γαστρεντερικό σύστημα. Η επίπτωση της παγκρεατίτιδας ήταν μη σημαντικά χαμηλότερη στην ομάδα της λιραγλουτίδης έναντι του εικονικού φαρμάκου.

«Αυτά τα ευρήματα είναι συναρπαστικά, καθώς αποδεικνύουν ότι η λιραγλουτίδη, μπορεί να βελτιώσει τα αποτελέσματα πέρα από τη μείωση της γλυκόζης και την απώλεια βάρους, συμβάλλοντας στην αποφυγή καρδιαγγειακών επιπλοκών και θανάτου σε άτομα με διαβήτη τύπου 2. Οι θεραπείες για τον διαβήτη τύπου 2, που μπορούν επίσης να μειώσουν τον καρδιαγγειακό κίνδυνο είναι σημαντικές, δεδομένου ότι οι καρδιαγγειακές παθήσεις αποτελούν την κύρια αιτία θανάτου σε όλο τον κόσμο και κυρίως σε αυτό τον πληθυσμό ασθενών», δήλωσε ο Δρ Τζον Μπους, πρόεδρος της συντονιστικής επιτροπής της LEADER και καθηγητής Ενδοκρινολογίας και διευθυντής του Κέντρου Φροντίδας Διαβήτη στο Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας.

health.in.gr