Εγκεφαλικό κύκλωμα προδιαθέτει σε ριψοκίνδυνη συμπεριφορά

Αμερικανοί ερευνητές εντόπισαν ένα νευρωνικό κύκλωμα στον εγκέφαλο πειραματόζωων, το οποίο φαίνεται να ρυθμίζει τη ριψοκίνδυνη συμπεριφορά. Το εντυπωσιακό είναι ότι κατάφεραν να επέμβουν στη λειτουργία αυτού του εγκεφαλικού κέντρου, ώστε να αλλάξουν τη συμπεριφορά των ζώων και να τα κάνουν περισσότερο ή λιγότερο πρόθυμα να αναλάβουν κινδύνους.

Σύμφωνα με άρθρο του Nature, ο καθηγητής Ψυχιατρικής και Εμβιομηχανικής, Καρλ Ντάϊσεροθ, του Ιατρικού Κέντρου του Πανεπιστημίου Στάνφορντ της Καλιφόρνια και οι συνεργάτες του ανακάλυψαν μια μικρή ομάδα νευρώνων στην περιοχή του επικλινούς πυρήνα του εγκεφάλου, οι οποίοι διαθέτουν υποδοχείς ντοπαμίνης με την ονομασία D2. Ο επικλινής πυρήνας παίζει καιρίο ρόλο στο εγκεφαλικό κύκλωμα της ανταμοιβής-απόλαυσης.

Οι ερευνητές εισήγαγαν μια οπτική ίνα στον εγκέφαλο των πειραματόζωων και ενεργοποίησαν με τη βοήθεια του φωτός τους νευρώνες και κατάφεραν προσωρινά να κάνουν τα τρωκτικά λιγότερο ή περισσότερο ριψοκίνδυνα. Επίσης ανακάλυψαν ότι η δραστική ουσία pramipexole που χορηγείται σε ασθενείς με νόσο Πάρκινσον, όταν εισήχθη στην ίδια περιοχή του εγκεφάλου, έκανε τους αρουραίους πιο ριψοκίνδυνους.

«Οι άνθρωποι και οι αρουραίοι έχουν παρόμοια εγκεφαλική δομή, οπότε τα ευρήματα πιθανότατα ισχύουν και στην περίπτωση των ανθρώπων», επισημαίνει ο Δρ Ντάϊσεροθ και προσθέτει ότι «βέβαια στους ανθρώπους δεν είναι δυνατό να εισάγει κανείς μια οπτική ίνα στον εγκέφαλό τους και να εφαρμόσει την ίδια επεμβατική ή τεχνική της οπτογενετικής. Οπότε αναζητάμε άλλες λύσεις, πιθανώς φαρμακευτικές, για όσους επιδεικνύουν ριψοκίνδυνες συμπεριφορές».

Κι ενώ η ανακάλυψη του νευρωνικού δικτύου δεν εξηγεί προς το παρόν γιατί μερικοί άνθρωποι είναι πολύ πιο ριψοκίνδυνοι σε σχέση με άλλους, φέρνει στο φως τους νευροβιολογικούς μηχανισμούς για τη ριψοκίνδυνη συμπεριφορά.

Να σημειωθεί πάντως ότι, οι μέχρι τώρα έρευνες πάνω στην ανάληψη ρίσκου, τόσο σε ζώα όσο και σε ανθρώπους, δείχνουν ότι οι περισσότεροι άνθρωποι συνήθως δεν είναι ριψοκίνδυνοι και προτιμούν πιο ασφαλείς και συντηρητικές επιλογές στη ζωή τους, καθώς κατά βάση σιχαίνονται να χάνουν και να αποτυγχάνουν. Όμως μια μειονότητα στους ανθρώπους και σε άλλα είδη ζώων προτιμούν τον κίνδυνο.

Επιμέλεια: Μαίρη Μπιμπή

health.in.gr,ΑΠΕ-ΜΠΕ