Υποσχέσεις καλύτερης αντιμετώπισης της λευχαιμίας με πιογλιταζόνη και CTL019

Η πιογλιταζόνη που χορηγείται στη θεραπεία του διαβήτη τύπου ΙΙ παρουσιάζει ενθαρρυντικά αποτελέσματα στη διαχείριση της χρόνιας μυελοειδούς λευχαιμίας, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσίευσαν γάλλοι ερευνητές στο Nature. Παράλληλα, ενθαρρυντικά είναι τα αποτελέσματα πειραματικής κυτταρικής θεραπείας για την χρόνια λεμφοκυτταρική λευχαιμία.

Επιστημονική ομάδα του Πανεπιστημίου του Παρισιού, με επκεφαλής τον Δρ Φιλιπ Λεμπουλς, χορήση σε 24 ασθενείς πιογλιταζόνη συνδυαστικά με την κλασσική θεραπευτική αγωγή για τον συγκεκριμένο αιματολογικό καρκίνο.

Οι περισσότεροι ασθενείς που δεν είχαν προηγουμένως παρουσιάσει ανταπόκριση στη συμβατική αγωγή, εν τέλει εμφάνισαν πλήρη ύφεση της νόσου μετά τη θεραπεία με πιογλιταζόνη. Μάλιστα, ορισμένοι δεν υποτροπίασαν την επόμενη πενταετία.

Η χρόνια μυελοειδής λευχαιμία είναι ένας σχετικά σπάνιος καρκίνος του αίματος, κυρίως των ενηλίκων, ο οποίος προκαλεί υπερπαραγωγή αφύσικων λευκών κυττάρων στο αίμα. Η νόσος συνήθως εξελίσσεται αργά, αλλά αν επιταχυνθεί, μπορεί να αποβεί μοιραία.

Να σημειωθεί ότι, ενώ σήμερα είναι διαθέσιμα διάφορα θεραπευτικά σχήματα, δεν είναι πάντα αποτελεσματικά σ’ όλους τους ασθενείς, καθώς σε αρκετούς απομένουν καρκινικά κύτταρα σε κατάσταση «ύπνωσης» στον μυελό των οστών και κάποια στιγμή μπορεί να πολλαπλασιαστούν.

Οι επιστήμονες ελπίζουν ότι η πιογλιταζόνη μπορεί να είναι χρήσιμη και σε άλλες μορφές καρκίνου του αίματος. Σε κάθε περίπτωση, όμως, θα πρέπει να συνεκτιμηθούν και οι παρενέργειες του σκευάσματος.

Ήδη βρίσκονται σε εξέλιξη μεγαλύτερες δοκιμές του συνδυασμού πιογλιταζόνης-ιματινίμπης, με τα αποτελέσματα να αναμένονται τα επόμενα τρία έως πέντε χρόνια.

Ελπιδοφόρος πειραματική θεραπεία

Παράλληλα, ενθαρρυντικά είναι και τα αποτελέσματα πειραματικής κυτταρικής θεραπείας για την αντιμετώπιση της χρόνιας λεμφοκυτταρικής λευχαιμίας.

Όπως αναφέρεται στο επιστημονικό έντυπο Science Translational Medicine, επιστημονική ομάδα της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια, με επικεφαλής τον Δρ Ντέιβιντ Πόρτερ, μελέτησε ομάδα ασθενών που δεν είχε παρουσιάσει ανταπόκριση σε άλλο θεραπευτικό σχήμα.

Η κυτταρική πειραματική αγωγή, με την προσωρινή ονομασία CTL019, έγκειται στη γενετική τροποποίηση κυττάρων του ανοσοποιητικού συστήματος του ασθενούς (των Τ-λευκοκυττάρων), έτσι ώστε αυτά να δρουν πλέον ως αντισώματα που καταστρέφουν τα καρκινικά κύτταρα. Ακολουθεί -αφού μεσολαβήσει χημειοθεραπεία- η επανεισαγωγή των μεταλλαγμένων ανοσοποιητικών κυττάρων στο αίμα του ασθενή.

Τέσσερις ασθενείς (29%) παρουσίασαν πλήρη ύφεση της χρόνιας λεμφοκυτταρικής λευχαιμίας, χωρίς ίχνη της ασθένειας στο αίμα τους, πέντε χρόνια μετά τη θεραπεία, ενώ σε άλλους τέσσερις διαπιστώθηκε υποχώρηση της νόσου. Πάντως, 12 ασθενείς (43%) δεν ανταποκρίθηκαν στην αγωγή με αποτέλεσμα την επιδείνωση της κατάστασής τους.

Τέλος, όλοι οι ασθενείς συνέπεια της θεραπείας εμφάνισαν σοβαρής μορφής φλεγμονή με γριπώδη συμπτωματολογία, η οποία θα μπορούσε να αποβεί μοιραία για τη ζωή τους, αλλά οι ερευνητές την αντιμετώπισαν εγκαίρως και αποτελεσματικά.

Οι ερευνητές σχεδιάζουν και νέα κλινική δοκιμή της CTL019 το 2016 η οποία θα επικεντρωθεί σε παιδιά με οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία, τη συχνότερη μορφή της νόσου στην παιδική ηλικία.

Επιμέλεια: Μαίρη Μπιμπή

health.in.gr,ΑΠΕ-ΜΠΕ