Pembrolizumab: Βελτιώνει τη θεραπεία των καρκίνων του στομάχου και της ουροδόχου κύστεως

Καλή ανταπόκριση στη μονοθεραπεία με pembrolizumab εμφάνισε το 31% των ασθενών με προχωρημένο καρκίνο του στομάχου και το 24% των ασθενών με προχωρημένο καρκίνο της ουροδόχου κύστεως, σύμφωνα με στοιχεία που παρουσιάστηκαν στα πλαίσια του Ετήσιου Συνεδρίου της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Ιατρικής Ογκολογίας (ESMO) στη Μαδρίτη.

Το pembrolizumab είναι ένα ανθρώπινο, μονοκλωνικό αντίσωμα, που έχει την ιδιότητα να αυξάνει την ικανότητα του ανοσοποιητικού συστήματος να καταπολεμά το προχωρημένο μελάνωμα. Η μοναδικότητα της δράσης του έγκειται στο ότι μπορεί να αναστέλλει την αλληλεπίδραση μεταξύ της πρωτεΐνης PD-1 και των συνδετών της PD-L1 και PD-L2, επειδή συνδέεται το ίδιο με τον υποδοχέα του PD-1.

Έτσι, απελευθερώνει το ανοσοποιητικό σύστημα το οποίο δεν μπορούσε προηγουμένως να ανταποκριθεί λόγω της σύνδεσης της πρωτεΐνης με τους συνδέτες της, και ενεργοποιεί ξανά την αντικαρκινική άμυνα.

Το pembrolizumab μπορεί να επηρεάσει με ανάλογο τρόπο και υγιή κύτταρα. Ανοσοεπαγόμενες ανεπιθύμητες ενέργειες, που εμφανίστηκαν με τη λήψη του, συμπεριλαμβάνουν πνευμονίτιδα, κολίτιδα, ηπατίτιδα, υποφυσίτιδα, νεφρίτιδα, υπερθυρεοειδισμό και υποθυρεοειδισμό. Η χορήγησή του πρέπει να αναστέλλεται ή να διακόπτεται ανάλογα με τη σοβαρότητα της αντίδρασης και συνιστάται η χορήγηση κορτικοστεροειδών. Επιπλέον, βάση του μηχανισμού δράσης του, το pembrolizumab, χορηγούμενο κατά τη διάρκεια εγκυμοσύνης, μπορεί να προκαλέσει βλάβη στο έμβρυο. Οι γυναίκες ασθενείς σε αναπαραγωγική ηλικία, θα πρέπει να ενημερώνονται για πιθανούς κινδύνους.

Σύμφωνα με στοιχεία που παρουσίασε ο Δρ Κέι Μούρο του Αντικαρκινικού Νοσοκομείου Aichi στη Ναγκόγια της Ιαπωνίας, στην εν εξελίξει μελέτη Φάσης 1b KEYNOTE-012 αξιολογήθηκε η μονοθεραπεία με pembrolizumab στα 10 mg/kg κάθε δύο εβδομάδες σε δύο ομάδες ασθενών, με προχωρημένο καρκίνο του στομάχου και ουροδόχου κύστεως, αντίστοιχα, των οποίων οι όγκοι ήταν θετικοί στην έκφραση του PD-L 1 βάσει ειδικής ανοσοϊστοχημικής κλινικής εξέτασης, αποκλειστικότητας της MSD. Τα πρωταρχικά σημεία αξιολόγησης της μελέτης περιλαμβάνουν τη συνολική ασφάλεια, ανεκτικότητα και αντι-νεοπλασματική δραστικότητα σε PD-L1 θετικούς όγκους (βάσει των διεθνών κριτηρίων RECIST v.1.1) και τα δευτερεύοντα σημεία αξιολόγησης περιλαμβάνουν την επιβίωση χωρίς πρόοδο (PFS), τη συνολική επιβίωση (OS) και τη διάρκεια ανταπόκρισης.

Τα αρχικά ευρήματα που παρουσιάστηκαν αναφορικά με τον προχωρημένο καρκίνο στομάχου έδειξαν, βάσει διεθνών κριτηρίων, συνολικό ποσοστό ανταπόκρισης 31% (επιβεβαιωμένη και μη). Παρόμοια ποσοστά συνολικής ανταπόκρισης παρατηρήθηκαν τόσο σε Ασιάτες ασθενείς, έναν πληθυσμό με υψηλή επίπτωση του καρκίνου του στομάχου όσο και σε μη-Ασιάτες ασθενείς. Μέχρι τη στιγμή της ανάλυσης, η διάρκεια ανταπόκρισης κυμάνθηκε από 8+ σε 20+ εβδομάδες και με 11 από τους 12 ανταποκριθέντες να συνεχίζουν τη θεραπεία. Στην ίδια μελέτη, παρατηρήθηκε συρρίκνωση του όγκου στο 41% των ασθενών. Οι ανεπιθύμητες ενέργειες ήταν σύμφωνες με τα δεδομένα ασφαλείας που έχουν αναφερθεί στο παρελθόν για το pembrolizumab. Στις πιο κοινές ανεπιθύμητες ενέργειες περιλαμβάνονται ο υποθυρεοειδισμός (12,8%) και η κόπωση (12,8%).

Όσον αφορά στον προχωρημένο καρκίνο ουροδόχου κύστεως που παρουσίασε η Δρ Ελίζαμπεθ Πλιμακ του Αντικαρκινικού Κέντρου Fox Chase στη Φιλαδέλφεια, τα αρχικά ευρήματα έδειξαν ότι το συνολικό ποσοστό ανταπόκρισης στη θεραπεία μόνο με pembrolizumab, άγγιξε το 24%, συμπεριλαμβανομένου ενός ποσοστού πλήρους ανταπόκρισης της τάξης του 10%. Μέχρι τη στιγμή της ανάλυσης, η διάρκεια ανταπόκρισης κυμάνθηκε από 16+ σε 40+ εβδομάδες με 6 από τους 7 ανταποκριθέντες να συνεχίζουν τη θεραπεία. Στους έξι μήνες, 58% των ασθενών ήταν ακόμη εν ζωή και η μέση συνολική επιβίωση ήταν 9,3 μήνες. Επιπρόσθετα, συρρίκνωση του όγκου επετεύχθη στο 64% των ασθενών που αξιολογήθηκαν ως προς την ανταπόκριση. Οι ανεπιθύμητες ενέργειες ήταν και σε αυτήν την περίπτωση οι αναμενόμενες, με πιο κοινές την κόπωση (18%), το περιφερικό οίδημα (12%) και τη ναυτία (9%).

Είναι σημαντικό να σημειωθεί πως παρουσιάστηκαν επίσης τα επικαιροποιημένα ευρήματα στον προχωρημένο μη-μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα (ΜΜΚΠ) τόσο σε πρωτοθεραπευόμενους ασθενείς όσο και σε ασθενείς που έλαβαν στο παρελθόν θεραπεία. Αυτά προήλθαν από τις ομάδες θεραπείας της εν εξελίξει μελέτης Φάσης 1b (Keynote 001). Τα στοιχεία, κατέδειξαν αντι-νεοπλασματική δραστικότητα (συνολικό ποσοστό ανταπόκρισης) και στους πρωτοθεραπευόμενους ασθενείς με προχωρημένο ΜΜΚΠ και στους ασθενείς που έλαβαν παλαιότερα θεραπεία, σε ποσοστό 26% και 20%, αντίστοιχα, σε όλες τις δόσεις και τα θεραπευτικά σχήματα, βάσει της ανασκόπησης των διεθνών κριτηρίων από ανεξάρτητη επιτροπή. H ανάλυση των θεραπευτικών δόσεων (2mg/kg κάθε τρεις εβδομάδες,10mg/kg κάθε τρεις εβδομάδες και 10mg/kg κάθε δυο εβδομάδες), έδειξε συγκρίσιμο συνολικό ποσοστό ανταπόκρισης στα θεραπευτικά σχήματα (33 %, 21% και 21 % αντίστοιχα).

Ο Γαστρικός Καρκίνος, ή αλλιώς καρκίνος του στομάχου, είναι ένας τύπος καρκίνου που ξεκινά στο στομάχι. Οι περισσότεροι γαστρικοί καρκίνοι είναι αδενοκαρκινώματα, τα οποία αναπτύσσονται από τα κύτταρα του βλεννογόνου του στομάχου. Μεταξύ άλλων, οι παράγοντες κινδύνου για καρκίνο του στομάχου περιλαμβάνουν το φύλο, την ηλικία, την εθνικότητα, τη γεωγραφική κατανομή και τη λοίμωξη από το γνωστό Ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού. Περισσότερες από το 70% των περιπτώσεων καρκίνου του στομάχου συμβαίνουν στις αναπτυσσόμενες χώρες, με το μισό του συνόλου των περιπτώσεων να παρουσιάζονται στην Ανατολική Ασία (κυρίως την Κίνα). Παγκοσμίως, ο καρκίνος του στομάχου είναι η πέμπτη πιο κοινή μορφή καρκίνου και η τρίτη κύρια αιτία θανάτου από καρκίνο.

Ο καρκίνος της ουροδόχου κύστεως είναι η πιο κοινή μορφή καρκίνου του ουροθηλίου και σχηματίζεται στο στρώμα του ιστού (ή αλλιώς ουροθήλιο) που καλύπτει εσωτερικά την ουρήθρα, την ουροδόχο κύστη, τους ουρητήρες, τον προστάτη και τη νεφρική πύελο. Μεταξύ άλλων, οι παράγοντες κινδύνου για καρκίνο της ουροδόχου κύστης περιλαμβάνουν το κάπνισμα, την έκθεση σε ορισμένα βιομηχανικά χημικά στο χώρο εργασίας, τη φυλή, την εθνικότητα, την ηλικία και το φύλο. Η επίπτωση του καρκίνου της ουροδόχου κύστεως είναι αυξημένη στη Βόρεια Αμερική, την Ευρώπη, τη Βόρεια Αφρική, τη Μέση Ανατολή, την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία. Το 2012, υπήρχαν περίπου 430.000 νέες περιπτώσεις καρκίνου ουροδόχου κύστεως και 165.000 θάνατοι από αυτήν τη μορφή καρκίνου, παγκοσμίως.

health.in.gr