Νέα θεραπεία υπερήχων για τον καρκίνο του προστάτη

Οι ερευνητές του Νοσοκομείου του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, με επικεφαλής τον ουρολόγο-χειρουργό Χασίμ Αχμέντ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο επιστημονικό έντυπο Lancet Oncology, σύμφωνα με το BBC, έκαναν κλινικές δοκιμές σε 41 ασθενείς με εστιασμένους υπέρηχους και διαπίστωσαν ότι η μέθοδός τους μειώνει σημαντικά τον κίνδυνο για πρόκληση των συνηθισμένων παρενεργειών που επιφέρουν οι παραδοσιακές θεραπείες (συνήθως σεξουαλική ανικανότητα και ακράτεια ούρων).

Αν τα ευρήματα επιβεβαιωθούν και από μεγαλύτερες κλινικές δοκιμές, τότε, σύμφωνα με τους ειδικούς, είναι δυνατό να αναθεωρηθεί η θεραπεία του καρκίνου του προστάτη και να γίνει πιο ακίνδυνη. Το Βρετανικό Συμβούλιο Ιατρικής Έρευνας, που χρηματοδότησε τη μελέτη, χαρακτήρισε πολλά υποσχόμενα τα αποτελέσματά της.

Ο καρκίνος του προστάτη συχνά θέτει γιατρούς και ασθενείς μπροστά σε δίλημμα, καθώς από τη μια η νόσος σκοτώνει χιλιάδες ανθρώπους κάθε χρόνο, από την άλλη όμως η χειρουργική αφαίρεση του όγκου ή η ακτινοθεραπεία συχνά έχουν δυσάρεστες παρενέργειες, τη στιγμή μάλιστα που έχει διαπιστωθεί ότι ορισμένοι ασθενείς, οι οποίοι δεν κάνουν επέμβαση, δεν παρουσιάζουν τελικά επιδείνωση.

Οι ερευνητές έκαναν την πρώτη κλινική δοκιμή της μεθόδου των «εστιασμένων υπερήχων υψηλής έντασης», η οποία δεν καλύπτει όλο τον προστατικό αδένα (κάτι που έχει αυξημένο κίνδυνο παρενεργειών), αλλά στοχευμένα μόνο τις περιοχές των καρκινικών κυττάρων. Η εκπομπή των υπερήχων θερμαίνει τα καρκινικά κύτταρα μέχρι την θερμοκρασία των 80 βαθμών Κελσίου, προκαλώντας μικρές παράπλευρες ζημιές στο γειτονικό μυϊκό και νευρικό ιστό.

Η εξέλιξη των ασθενών, έναν χρόνο μετά τη θεραπεία, εμφανίζεται πολύ ενθαρρυντική. Εννέα στους δέκα ασθενείς δεν εμφάνισαν στυτική ανικανότητα και κανείς δεν παρουσίασε ακράτεια ούρων. Εξάλλου οι πρώτες ενδείξεις για την εξέλιξη του καρκίνου, μετά τη θεραπεία με τους υπέρηχους, είναι επίσης πολύ καλές, όμως θα χρειαστούν ευρύτερες κλινικές δοκιμές για να επιβεβαιωθεί το θετικό αποτέλεσμα.

Η τεχνική θεωρείται φθηνότερη από τις υπάρχουσες και θα μπορούσε να εξοικονομήσει χρήματα για τους ασθενείς και τα δημόσια συστήματα υγείας.