Εντοπίστηκαν γενετικές περιοχές που αυξάνουν ή μειώνουν τον κίνδυνο οστεοπόρωσης

Οι επιστήμονες με επικεφαλής τον Δρ Ιωάννη Ιωαννίδη της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και του Πανεπιστημίου Στάνφορντ ευελπιστούν ότι τα ευρήματα τους θα οδηγήσουν στην ανάπτυξη νέων φαρμάκων κατά της οστεοπόρωσης.

«Μάθαμε πλέον ότι η γενετική αρχιτεκτονική της ασθένειας είναι πολύ πολύπλοκη», εξηγεί ο Δρ Ιωαννίδης που αξιολόγησε και συνέκρινε 17 γενετικές μελέτες, οι οποίες αφορούσαν περισσότερους από 100.000 ανθρώπους. Έτσι εντοπίστηκαν έξι περιοχές γονιδίων, οι οποίες σχετίζονται με τον κίνδυνο εξασθένησης των οστών και πρόκλησης κατάγματος στους μηρούς ή τη μέση.

Όμως οι ερευνητές επισημαίνουν ότι ακόμα είναι πρόωρο να προβλέψουν ποιος άνθρωπος αντιμετωπίζει μεγαλύτερο κίνδυνο οστεοπόρωσης και καταγμάτων. Όσοι έχουν στο γενετικό υλικό τους τον μεγαλύτερο αριθμό αυτών των γενετικών παραλλαγών, που σχετίζονται με τη μείωση της οστικής πυκνότητας, έχουν μόνο μιάμιση φορά μεγαλύτερη πιθανότητα εμφάνισης οστεοπόρωσης σε σχέση με όσους έχουν τον μέσο όρο αυτών των γονιδιακών ποικιλομορφιών.

Από την άλλη, όσοι έχουν τις περισσότερες από αυτές τις γενετικές ποικιλομορφίες έχουν τρεις έως τέσσερις φορές μεγαλύτερη πιθανότητα για οστεοπόρωση και κατάγματα σε σχέση με όσους έχουν τις λιγότερες.

Έτσι, όπως εξηγεί ο Δρ Ιωαννίδης, προς το παρόν, «το επόμενο βήμα, αυτό της ενσωμάτωσης των νέων γενετικών ευρημάτων στη θεραπεία των ασθενών, δεν είναι ακόμα ξεκάθαρο. Κάθε μία γενετική παραλλαγή ξεχωριστά, επιφέρει μικρή μόνο αύξηση του κινδύνου ή του οφέλους. Δεν μπορούμε ακόμα να προβλέψουμε ποιος θα πάθει κάταγμα και ποιος όχι».

Αν και χρειάζονται νέες μεγαλύτερου εύρους μελέτες, φαίνεται πάντως πως η νέα γενετική έρευνα ανοίγει τον δρόμο για την ανάπτυξη νέων φαρμάκων. Σύμφωνα με τον Δρ Ιωαννίδη, στο μέλλον αναμένεται να ανακαλυφθούν και άλλες γενετικές περιοχές που σχετίζονται με την οστεοπόρωση και τον κίνδυνο καταγμάτων. «Στην πραγματικότητα», όπως λέει, «ίσως υπάρχουν 500 ή και περισσότερες γονιδιακές ποικιλομορφίες που ρυθμίζουν την οστεοπόρωση. Για να τις βρούμε όλες, θα πρέπει να μελετήσουμε εκατομμύρια ασθενείς. Είναι αυτό μη ρεαλιστικό; Δεν νομίζω. Αργά ή γρήγορα, θα γίνει εφικτό».

Αξίζει να σημειωθεί ότι στην μελέτη συμμετείχαν επίσης ο Ευάγγελος Ευαγγέλου και η Ευαγγελία Τζανή της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, ο Γιώργος Δεδούσης του Τμήματος Επιστήμης Διαιτολογίας-Διατροφής του Χαροκόπειου Πανεπιστημίου και η Παναγούλα Κόλλια του Τμήματος Γενετικής και Βιοτεχνολογίας της Σχολής Βιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.