Εγκρίθηκε η χορήγηση βιλνταγλιπτίνης σε διαβητικούς με νεφρική ανεπάρκεια

Η νεφρική ανεπάρκεια επηρεάζει περίπου το ένα τέταρτο από τους 366 εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο με διαβήτη, ενώ αποτελεί μια σημαντική αιτία θανάτου στον εν λόγω πληθυσμό. Ο έλεγχος των επιπέδων σακχάρου στο αίμα σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 και νεφρική ανεπάρκεια μπορεί να είναι πολύπλοκος, καθώς πολλά από του στόματος αντιδιαβητικά φάρμακα δεν συνιστώνται για χρήση, αντενδείκνυνται ή θα πρέπει να χρησιμοποιούνται με προσοχή. Ως αποτέλεσμα, οι γιατροί έχουν περιορισμένες θεραπευτικές επιλογές για αυτές τις ομάδες ασθενών οι οποίες θεωρούνται «υψηλού κινδύνου».

Η έγκριση βασίζεται στα αποτελέσματα της μεγαλύτερης μελέτης που έχει πραγματοποιηθεί μέχρι σήμερα σε έναν αναστολέα της διπεπτιδυλικής πεπτιδάσης 4 (DPP-4) σε ασθενείς με νεφρική ανεπάρκεια. Η διάρκειας 24 εβδομάδων, πολυκεντρική, τυχαιοποιημένη, διπλή-τυφλή, παράλληλων ομάδων, ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο μελέτη, αξιολόγησε την ασφάλεια και την ανοχή της βιλνταγλιπτίνης (50 mg ημερησίως) σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 και μέτρια ή σοβαρή νεφρική ανεπάρκεια6. Η μελέτη έδειξε ότι η βιλνταγλιπτίνη είχε ένα παρόμοιο προφίλ ασφάλειας με το εικονικό φάρμακο σε αυτούς τους ασθενείς και οδήγησε σε σημαντικές βελτιώσεις στον γλυκαιμικό έλεγχο σε συνδυασμό με την υπάρχουσα αντιδιαβητική θεραπεία.

«Ο συνδυασμός καλής ανεκτικότητας και αποτελεσματικότητας στον γλυκαιμικό έλεγχο είναι κρίσιμος σε αυτό τον πληθυσμό, αλλά τελικά η ασφάλεια των ασθενών αποτελεί στόχο πρωταρχικής σημασίας», δήλωσε ο Per-Henrik Groop καθηγητής του Κεντρικού Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ελσίνκι, Φινλανδία. «Τα δεδομένα που υποστηρίζουν αυτή την έγκριση αποδεικνύουν ότι με τη βιλνταγλιπτίνη μπορεί να επιτευχθεί καλή ανεκτικότητα χωρίς συμβιβασμούς στην αποτελεσματικότητα».

Η βιλνταγλιπτίνη είναι ένας αναστολέας της DPP-4 που δρα εμποδίζοντας τη διάσπαση των ινκρετινών ορμονών στον οργανισμό, οι οποίες διεγείρουν την παραγωγή ινσουλίνης από το πάγκρεας4. Ο μηχανισμός δράσης της στοχεύει τη δυσλειτουργία των νησιδίων στα παγκρεατικά άλφα και βήτα κύτταρα που προκαλούν την αύξηση των επιπέδων σακχάρων στο αίμα ασθενών με T2DM4.

Η βιλνταγλιπτίνη ενδείκνυται για τη θεραπεία του T2DM ως από του στόματος διπλή θεραπεία σε συνδυασμό με:

• Μετφορμίνη, σε ασθενείς με ανεπαρκή γλυκαιμικό έλεγχο παρά τη λήψη της μέγιστης ανεκτής δόσης μονοθεραπείας με μετφορμίνη.
• Μια σουλφονυλουρία, σε ασθενείς με ανεπαρκή γλυκαιμικό έλεγχο παρά τη λήψη της μέγιστης ανεκτής δόσης σουλφονυλουρίας που δεν μπορούν να λάβουν μετφορμίνη λόγω αντενδείξεων ή μη ανεκτικότητας.
• Μια θειαζολιδινεδιόνη, σε ασθενείς με ανεπαρκή γλυκαιμικό έλεγχο που μπορούν να λάβουν θειαζολιδινεδιόνη.

Η βιλνταγλιπτίνη δεν θα πρέπει να χρησιμοποιείται σε ασθενείς με ηπατική ανεπάρκεια και σε ασθενείς με στεφανιαία νόσο ενώ δεν συνιστάται για χρήση σε παιδιά και εφήβους.

Από την έναρξη της κυκλοφορίας της, η βιλνταγλιπτίνη έχει αποδειχτεί καλά ανεκτή και αποτελεσματική σε περισσότερους από 15.000 ασθενείς στους οποίους χορηγείται στο πλαίσιο ενός μεγάλου προγράμματος κλινικής ανάπτυξης, ενώ η συνολική έκθεση σε ανθρωποέτη ασθενών με τη βιλνταγλιπτίνη είναι περισσότερη από 2.000.000 έτη θεραπείας ασθενών.