Αυξήθηκαν οι αυτοκτονίες εφήβων κοριτσιών τα τελευταία 30 χρόνια

Από την επεξεργασία στοιχείων που αφορούν τα τελευταία 30 χρόνια διαπιστώνεται μια αλλαγή ως προς τους τρόπους που επιλέγουν οι αυτόχειρες να τερματίσουν τη ζωή τους (από χρήση όπλου και δηλητηρίαση σε στραγγαλισμό).

«Η αυτοκτονία είναι μια τραγωδία και η αυξητική τάση που καταγράφουμε είναι ανησυχητική», εξηγεί ο επικεφαλής της μελέτης Ρόμπιν Σκίνερ, επιδημιολόγος Δημόσιας Υγείας στην Οτάβα του Καναδά.

Το 1980, το ποσοστό των κοριτσιών που αυτοκτόνησαν ηλικίας από 10-14 ετών κυμαινόταν σε 0,6 ανά 100.000, ενώ το 2008 αυξήθηκε σε 0,9 ανά 100.000. Αλλά μεταξύ των κοριτσιών ηλικίας από 15-19 ετών, το ποσοστό αυξήθηκε από 3,7 ανά 100.000 το 1980 σε 6,2 ανά 100.000 το 2008.

Συνολικά, η αυτοκτονία είναι η δεύτερη αιτία θανάτου στον Καναδά στις ηλικίες μεταξύ 10 και 19 μετά τα ατυχήματα.

Ο Δρ Σκίνερ εξηγεί ότι έχει παρατηρηθεί μια μικρή μείωση στα ποσοστά αυτοκτονιών σε όλους τους Καναδούς σε αυτή την ηλικιακή ομάδα στο διάστημα 1980 και 2008. Ενώ 6,2 ανά 100.000 νεαροί Καναδοί αυτοκτόνησαν το 1980, το ποσοστό μειώθηκε στο 5,2 ανά 100.000 το 2008 συνολικά, ετήσια μείωση 1% σε διάστημα σχεδόν τριών δεκαετιών.

Η επεξεργασία διαπίστωσε ότι δεν υπάρχει σημαντική αλλαγή στα ποσοστά αυτοκτονιών για τα αγόρια ηλικίας 10-14. Το 2008, 1,6 ανά 100.000 αυτοκτόνησαν. Αλλά το ποσοστό αυτοκτονιών στην ηλικιακή ομάδα 15-19 μειώθηκε σημαντικά από 19 ανά 100.000 το 1980 σε 6,2 ανά 100.000 το 2008.

Η μελέτη δεν εξέτασε τους λόγους αύξησης των ποσοστών σε διάστημα 28 ετών και της μείωσης του ποσοστού για τα αγόρια, αλλά επισήμανε μια σταθερή αύξηση των ποσοστών θανάτων από ασφυξία.

Παλαιότερη έρευνα είχε διαπιστώσει ότι οι νέοι θεωρούν ότι ο απαγχονισμός είναι μια «καθαρή, γρήγορη και χωρίς πόνο μέθοδος» αυτοκτονίας, σύμφωνα με τους συντάκτες της μελέτης.

Επιπλέον, όπως γράφουν οι επιστήμονες, ένα παιχνίδι που έγινε δημοφιλές μεταξύ των παιδιών και των εφήβων στη διάρκεια της μελέτης, περιλαμβάνει είτε το σφύξιμο του λαιμού είτε την άσκηση πίεσης στο στήθος για την άντληση ικανοποίησης από την στέρηση του οξυγόνου.

«Οι θάνατοι που προκύπτουν από ‘το παιχνίδι του πνιγμού’ έχουν την τάση να καταγράφονται λανθασμένα ως αυτοκτονίες, ειδικά όταν το ‘παιχνίδι’ παίζεται από
έναν», σημειώνει ο Δρ Σκίνερ.