Μοναξιά και γενετική προδιάθεση αυξάνουν τον κίνδυνο άνοιας

Λονδίνο: Τα άτομα που είναι φορείς μιας συγκεκριμένης γενετικής μετάλλαξης και ζουν μόνοι κατά την μέση ηλικία, διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να εκδηλώσουν άνοια, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύονται στο επιστημονικό έντυπο British Medical Journal.

Ο κίνδυνος επηρεάζει όσους είναι διαζευγμένοι ή είναι σε χηρεία πριν την ηλικία των 50 ετών.

Οι ερευνητές του Ινστιτούτου Καρολίνσκα στην Σουηδία με επικεφαλής την Δρ Κριστερ Χακαννσον διαπίστωσαν ότι η μετάλλαξη 4 του γονιδίου APOE είναι ο σημαντικότερος γενετικός παράγοντας κινδύνου εκδήλωσης νόσου Αλτσχάιμερ.

Καθώς ο πληθυσμός της Γης γερνάει η άνοια δημιουργεί αυξανόμενη ανησυχία. Το 2005 περίπου 25 εκατομμύρια άτομα είχαν άνοια, αλλά ο αριθμός αναμένεται να ανέλθει στα 81 εκατομμύρια μέχρι το 2040.

Οι ερευνητές μελέτησαν 2.000 άνδρες και γυναίκες από την ανατολική Φινλανδία όταν ήταν περίπου 50 ετών και μετά από 21 χρόνια τους επανεξέτασαν.

Συγκεκριμένα μελέτησαν την οικογενειακή τους κατάσταση και έκαναν επίσης γενετικά τεστ για να δουν αν ήταν φορείς της μετάλλαξης APOE 4.

Τα άτομα που ζούσαν μόνα στην μέση ηλικία είχαν διπλάσιο κίνδυνο άνοιας, συγκριτικά με τα άτομα που ζούσαν με σύντροφο.

Αλλά τα άτομα που τελούσαν υπό χηρεία είχαν τριπλάσιο κίνδυνο άνοιας.

Και όσοι ήταν φορείς της μετάλλαξης APOE 4 και είχαν χάσει τον σύντροφο τους και ζούσαν μόνοι είχαν τον υψηλότερο κίνδυνο εκδήλωσης νόσου Αλτσχάιμερ.

Τα αποτελέσματα κρίνονται ως ιδιαιτέρως επιβοηθητικά στην πρόληψη της άνοιας και της γνωστικής εξασθένησης.

Η Δρ Χακαννσον σημειώνει ότι «η συμβίωση με τον σύντροφο μπορεί να ενέχει γνωστικές και κοινωνικές προκλήσεις που έχουν προστατευτική επίδραση έναντι της γνωστικής εξασθένησης που επιφέρει το γήρας.

Η σχέση του γονιδίου APOE θα πρέπει να επαληθευθεί κι από άλλες μελέτες.»

Ωστόσο η Δρ Κάτρθιν Χελμερ από το Πανεπιστήμιο Βίκτορ Σεγκλεν του Μπορντό στη Γαλλία σχολιάζει λέγοντας ότι «μια πιθανή εξήγηση είναι ότι η ηλικία και οι καταστάσεις χηρείας είναι σημαντικοί παράγοντες. Ειδικά όταν κάποιος χάνει τον σύντροφό του σε μεγάλη ηλικία, όπως στην πλειονότητα των περιπτώσεων είναι λιγότερο επιβαρυντικό, καθώς το διάστημα που μένει μόνος του είναι μικρότερο και άρα δεν αποτελεί παράγοντα κινδύνου άνοιας.»

Πάντως θα πρέπει έτσι κι αλλιώς να αποδειχθεί η επιβλαβής βιολογική επίδραση της χηρείας όπως και η πιθανότητα της γενετικής επιρρέπειας ως σχέση μεταξύ χηρείας και άνοιας.

Η σχέση με την μετάλλαξη APOE 4 θα πρέπει να μελετηθεί περισσότερο καθώς η παρούσα είναι επιδημιολογική μελέτη που εξέτασε τη συχνότητα της άνοιας σε έναν συγκεκριμένο πληθυσμό.

health.in.gr