Η παιδική παχυσαρκία επιδρά αρνητικά στις σχολικές επιδόσεις

Όπως αναφέρεται σε σχετικό άρθρο του επιστημονικού εντύπου Child Development, ερευνητές του Πανεπιστημίου του Μισούρι με επικεφαλής την Δρ Σάρα Γκέιμπλ από το Τμήμα Διατροφής-Διαιτολογίας μελέτησαν 6.250 παιδιά για 12 χρόνια περίπου. Συνεργάστηκαν με γονείς και δασκάλους ως προς την συλλογή πληροφοριών για το βάρος των παιδιών, ενώ διενεργούσαν τακτικά και τεστ σχολικών επιδόσεων.

Η ανάλυση των στοιχείων έδειξε ότι τα παιδιά που ήταν υπέρβαρα από το Νηπιαγωγείο και σε όλη τη διάρκεια του Δημοτικού σχολείου, είχαν χειρότερες επιδόσεις στα μαθηματικά, συγκριτικά με τα παιδιά που είχαν διαρκώς φυσιολογικό βάρος.

Η χειρότερη επίδοση των παχύσαρκων παιδιών στα μαθηματικά δεν ήταν περιοδική, αλλά διαρκής κατά την φοίτηση σε όλες τις τάξεις του Δημοτικού Σχολείου.

Αξίζει να σημειωθεί ότι τα αγόρια που εξελίχθησαν σε υπέρβαρα παιδιά στην γ’ ή δ’ Δημοτικού δεν είχαν πρόβλημα επιδόσεων στα μαθηματικά. Τα κορίτσια που εξελίχθησαν σε υπέρβαρα μετέπειτα, εμφάνισαν περιστασιακό πρόβλημα με τα μαθηματικά.

Οι ερευνητές εκτιμούν ότι το φαινόμενο αυτό έχει τη βάση του στην επίδραση της σωματικής εμφάνισης στις διαπροσωπικές σχέσεις των παιδιών, και κατά συνέπεια, στην ψυχολογία τους.

Τα παιδιά που είναι παχύσαρκα, αγόρια και κορίτσια, είναι γενικά πιο μοναχικά, έχουν περισσότερο άγχος, κάτι που επιδρά αρνητικά και στις σχολικές τους επιδόσεις.

«Η μελέτη μάς δείχνει ότι η παιδική παχυσαρκία, ειδικά όταν εμμένει σε όλο το Δημοτικό, μπορεί να κάνει κακό στην κοινωνική υπόσταση και τη συναισθηματική ευεξία των παιδιών, καθώς και στις σχολικές επιδόσεις τους», δήλωσε η Δρ Γκέιμπλ.

Βέβαια, όπως διευκρίνισε, η έρευνα δεν αποδεικνύει ότι υπάρχει μία άμεση σχέση αιτίου και αποτελέσματος ανάμεσα στο περιττό βάρος και στις επιδόσεις στα μαθήματα (ιδίως στα μαθηματικά), όμως αυτά τα δύο σχετίζονται.

«Τα υπέρβαρα παιδιά δεν είναι κατ’ ανάγκη λιγότερα έξυπνα, απλώς αποδίδουν λιγότερο. Είναι γνωστό ότι τα παιδιά που δεν έχουν καλές σχέσεις με τους συνομηλίκους τους, δεν τα καταφέρνουν εξίσου καλά στο σχολείο», δήλωσε η ερευνήτρια, η οποία εκτίμησε ότι στο βαθμό που η παχυσαρκία επιμένει, κάθε χρόνο το κοινωνικό-ψυχολογικό πρόβλημα μπορεί να συσσωρεύεται σε ένα παιδί.

Το συμπέρασμα, κατά την Δρ Γκέιμπλ, είναι ότι «οι γονείς πρέπει να προστατεύσουν όσο μπορούν τα παιδιά τους από την παχυσαρκία και να επιβάλουν ένα υγιεινό τρόπο ζωής. Από τη στιγμή που ένα παιδί γίνεται υπέρβαρο, είναι πραγματικά δύσκολο να αλλάξει». Αυτή η στάση ζωής, για να είναι όμως αποτελεσματική, όπως είπε, πρέπει να περιλαμβάνει όλη την οικογένεια και όχι μόνο το παιδί. Από την άλλη, πρόσθεσε, είναι σημαντικό να εξηγηθεί στο παιδί ότι το βάρος του δεν είναι αυτό που το προσδιορίζει ως άνθρωπο.