Γιατί τα παιδιά προσχολικής ηλικίας δεν πρέπει να βλέπουν τηλεόραση

Τα νήπια που βλέπουν τηλεόραση είναι πιθανότερο μετέπειτα σε εξελιχθούν σε εφήβους που παραλείπουν να φάνε πρωινό, προτιμούν ανθυγιεινά τρόφιμα και δεν έχουν καλές σχολικές επιδόσεις, σύμφωνα με καναδική μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο Preventive Medicine.

Οι ερευνητές της Σχολής Ψυχοεπιμόρφωσης του Πανεπιστημίου του Μόντρεαλ, με επικεφαλής την καθηγήτρια Λίντα Παγκανι, μελέτησαν αρχεία γεννήσεων για σχεδόν 2.000 αγόρια και κορίτσια που είχαν γεννηθεί μεταξύ 1997-1998.

Τα παιδιά είχαν τεθεί υπό ιατρική παρακολούθηση από την ηλικία των πέντε μηνών στο πλαίσιο της μελέτης Quebec Longitudinal Study of Child Development και όταν ήταν πια δύο ετών οι γονείς ανέφεραν τις συνήθειες τους αναφορικά με την παρακολούθηση τηλεοπτικών προγραμμάτων. Έπειτα, σε ηλικία 13 ετών πια, οι ίδιοι οι έφηβοι είχαν δώσει πληροφορίες για τις διατροφικές επιλογές τους και την συμπεριφορά τους στο σχολείο.

Από την ανάλυση των στοιχείων προέκυψε ότι, κάθε επιπλέον ώρα επιπλέον παρακολούθησης τηλεόρασης αποτελούσε προπομπό κακών διατροφικών συνηθειών. Οι έφηβοι που είχαν αναφέρει ότι έτρωγαν περισσότερες τηγανητές πατάτες, προμαγειρεμένα γεύματα, λευκό ψωμί, αναψυκτικά, φρουτοποτά, ενεργειακά ποτά, γλυκά και σνακ με ζάχαρη και αλάτι, συνήθιζαν να βλέπουν πολλές ώρες τηλεόραση από δύο ετών.

Επίσης η πρώιμη έκθεση σε τηλεοπτικά προγράμματα μεταφραζόταν μετέπειτα σε λιγότερα πρωινά γεύματα τις ημέρες που τα παιδιά είχαν σχολείο (κατά 10%) και συντελούσε επίσης σε συνολικά περισσότερο χρόνο τηλεθέασης σε ηλικία 13 ετών. Για κάθε επιπλέον ώρα τηλεθέασης, ο δείκτης μάζας σώματος αυξανόταν κατά 10% και τα παιδιά κατέβαλαν λιγότερη προσπάθεια στο σχολείο, επηρεάζοντας τις επιδόσεις και τις φιλοδοξίες τους.

«Κατά την προσχολική ηλικία, οι γονείς χρησιμοποιούν την τηλεόραση ως ανταμοιβή και μέσο απόσπασης της προσοχής των παιδιών. Αντί τα νήπια σ’ αυτή την ηλικία να μαθαίνουν τον αυτοέλεγχο δέχονται ερεθίσματα που δεν μπορούν να επεξεργαστούν, ενώ εδραιώνεται η καθιστική συμπεριφορά που δεν απαιτεί σωματικό κόπο», εξηγούν οι ερευνητές.

Το ανησυχητικό είναι ότι οι συμπεριφορές αυτές ακολουθούν το άτομο μετέπειτα στη ζωή του και συνεπάγονται αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία του συνολικά. Και αυτό μεταφράζεται σε υψηλότερες δαπάνες υγείας για την αντιμετώπιση της παχυσαρκίας και των καρδιαγγειακών παθήσεων.

Μαίρη Μπιμπή

health.in.gr